آرشیو روزانه:شهریور 2, 1399

خاطره ای ازﺳﺮﮔﺮﺩ ﺧﻠﺒﺎﻥ ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ ﮐﯿﺨﺴﺮﻭﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻧﯿﺎﻥ

خاطرﻩ ﺍﯼ ﺍﺯﯾﮏ ﺧﻠﺒﺎﻥ ﺯﺭﺗﺸﺘﯽ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺍﺭﺗﺶ؛ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﺯﺯﺑﺎﻥ ﺍﻣﯿﺮﺳﺮﺗﯿﭗ ﺧﻠﺒﺎﻥ ﻣﻬﺪﯼ ﭘﺎﮎ ﺑﻨﯿﺎﻥ ﻭﯾﺎﺩﮔﻮﯾﻪ ﺍﯼ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮﮔﺮﺩ ﺧﻠﺒﺎﻥ ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ ﮐﯿﺨﺴﺮﻭﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻧﯿﺎﻥ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭﺑﺮﻫﻪ ﺍﯼ ﻗﺒﻞ ﺍﺯﺍﻧﻘﻼﺏ،ﭘﺮﻭﺍﺯهاﯾﯽ ﺑﺎ ( c130 ) ﺑﻪ ﮐﺸﻮﺭﺍﺭﺩﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯿﺪﺍﺩﯾﻢ،ﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯﯼ شش فروندی  ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﺮﮔﺮﺩﮐﯿﺨﺴﺮﻭﺩﺍﺭﺍﺏ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻧﯿﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯﻫﻤﺮﺯﻣﺎﻥ ﺯﺭﺗﺸﺘﯽ ﻭﺟﺰﻭ ﺧﻠﺒﺎﻧﺎﻥ ﻗﺪﯾﻤﯽ، ﺑﺎﺗﺠﺮﺑﻪ ﻭﺑﺎﺳﻮﺍﺩ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﻭﮐﺴﻮﺕ ﺍﺳﺘﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﻣﺎﺩﺍﺷﺖ، ﺷﺮﮐﺖﮐﺮﺩﯾﻢ.

ﺩﺭﺍﻭﻟﯿﻦ ﺻﺒﺢ ﺣﻀﻮﺭﻣﺎﺩﺭﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ “ﺍﻣﺎﻥ”  ﻧﻮﺑﺖ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﻓﺴﺮ ﺁﺏ ﻭﻫﻮﺍ ﺷﺪ، ﺍﻓﺴﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑا ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺁﺏ ﻭﻫﻮﺍ ﺩﺭﺍﺭﺩﻥ، ﻣﺴﯿﺮ،ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎﺭﺱ ﻭ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎ ﮐﺸﻮﺭﻋﻤﺎﻥ، ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺑﺎ ﭼﻮﺏ ﺭﻭﯼ ﻧﻘﺸﻪ ﺟﻠﻮﻣﯿﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎﺭﺱ، ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ، ﮔﻔﺖ؛ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺁﺏ ﻭﻫﻮﺍﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻠﯿﺞ عر! ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻟﻐﺖ  عربی ﺑﺮﺯﺑﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺩ ﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪ، ﺟﻨﺎﺏ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻧﯿﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎﮐﻒ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰﺍﺗﺎﻕ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﮐﻮﺑﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﻭﻝ ﺻﺒﺤﯽ ﺑﺮﻕ ﺍﺯﮐﻠﻪ ﻫﻤﻪ ﭘﺮﯾﺪ، ﺍﻓﺴﺮ ﺁﺏ ﻭﻫﻮﺍ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻧﯿﺎﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﺎﻭﻗﺎﺭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﺍﺵ ﮔﻔﺖ: “Persian gulf, not Arabian gulf” -ﺍﻓﺴﺮﺁﺏ ﻭﻫﻮﺍﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﻣﮑﺜﯽﮔﻔﺖ؛ Yes sir, Persian gulf – ﻣﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﺑﺎﺯﮔﺸﺘﯿﻢ، ﻓﺮﺩﺍ صبح ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭﺳﺎﻟﻦ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﯾﻢ ﺗﺎ ﺍﻓﺴﺮ ﺁﺏ ﻭﻫﻮﺍ، ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺟﻮﯼ ﺭﺍﺗﺸﺮﯾﺢ ﮐﻨﺪ.

ﻭﯼ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺭﻭﺍﻝ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﮐﺮﺩ، ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎﺭﺱ ﺭﺳﯿﺪﺩﺭﮐﻤﺎﻝ ﺗﻌﺠﺐ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺭﺍﺗﮑﺮﺍﺭﮐﺮﺩ، ﻫﻤﻪ ﺳﺮﮔﺮﺩ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻧﯿﺎﻥ ﺭﺍﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻢ ﻭﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﺮﺳﺮﻧﺎﻡ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﮐﺴﯽ ﺷﻮﺧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺍﻓﺴﺮﻋﺮﺏ ﺁﺏ ﻭﻫﻮﺍﺍﯾﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺭﺍﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪ،ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺭﻫﺒﺮﺩﺳﺘﻪ ﭼﺮﺧﯿﺪ، ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﻓﺴﺮ ﺍﺭﺩﻧﯽ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺑﺎﻓﺘﻦ ﺍﺭﺍﺟﯿﻒ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩ، ﺳﺮﮔﺮﺩ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻧﯿﺎﻥ ﺑﺎﻫﻤﺎﻥ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺍﺯﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺍﻓﺴﺮ ﺍﺭﺩﻧﯽ ﺭﻓﺖ، ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﺎ، ﯾﮏ ﺗﺬﮐﺮﺟﺪﯼ ﻭ  ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻮﺩ،ﺍﻣﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﺮﮔﺮﺩ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻠﻨﺪﻗﺪ ﻭ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺩﺳﺘﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯﯼ، ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﭘﻬﻦ ﻭﺑﺰﺭﮔﺶ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﻧﻔﺮ ﺍُﺭﺩﻧﯽ ﺯﺩﻩ، ﺍﺯﭘﺸﺖ ﯾﻘﻪ ﺍﺵ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﻭﮐﺸﺎﻥ ﮐﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﺭ ﺑﺮﺩ، ﺳﭙﺲ ﺑﺎﭘﻮﺗﯿﻦ ﺩﺭﺏ ﺭﺍﺑﺎﺯﮐﺮﺩﻭﺑﺎ اُردَنگی ﻭﭘﺲ ﮔﺮﺩﻧﯽ ﺍﻓﺴﺮ ﺍﺭﺩﻧﯽ ﺭﺍﺍ ﺯ ﺳﺎﻟﻦ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ!

غفور جدی اردبیلی (زاده ۲۳ آبان ۱۳۲۵ در اردبیل — درگذشته ۱۷ آبان ۱۳۵۹ در ۷ کیلومتری جاده ماهشهر-آبادان) سرهنگ خلبان اف- ۴ فانتوم ۲ نیروی هوایی ارتش ایران بود
برایم مهم نیست چه اتفاقی افتاده و یا قرار است بیفتد، دینی به مملکتم دارم که باید آن را ادا نمایم. درجه‌هایم را هم نمی‌خواهم فقط می‌خواهم بجنگم .دوست دارم کفنم پرچم ایران باشد.او وصیت کرده بود که بر سر مزارش آهنگ ای ایران بخوانند.جانسپار میهن – خلبان غفور جدی اردبیلی